بسياري از هتلها و متلها ديوارهاي نازک و سبکي دارند که صدا به سادگي از آن عبور مي کند. شما فقط زماني متوجه مي شويد ديوارها چقدر نازک هستند که همسايه اي پرسروصدا داشته باشيد. بنابراين هميشه بهترين روش اين است که صداي خود و تلويزيون تان را بلند نکنيد.
رفتار صحيح در اتاقهاي هتل به قرار زير است:
– صداي تلويوزيون، راديو و ديگر وسايل را بايد از ساعت 10 شب به بعد پائين آورد.
– مهمانيهاي داخل اتاق را از ساعت 10 شب به بعد بايد به لابي هتل منتقل کرد.
– مهمانان بايد از گفتگوهاي بلند بعد از ساعت 10 شب خودداري کنند.
– مهمانان بايد از تغيير نظم و ترتيب مبلمان اتاق خودداري کنند.
– مهمانان بايد به ازاي هر روز که در اتاق اقامت دارند انعامي به خدمتکاران اتاق بدهند. (و تنها به اين دليل که موظف به نظافت اتاقتان نيستيد اجازه نداريد که نامرتب باشيد).
– اگر درخواست ارائه ي سرويسي در اتاقتان شديد، زماني که پيشخدمت دم در مي آيد، خودتان را آراسته و آماده کنيد.
به نظر اكثر ما قواعد رفتار صحيح در طول اقامت در هتل بسيار متعارف به نظر مي رسند. اما هر از گاهي ممکن است بد شانسي بياوريد و گير همسايه اي بيفتيد که تا صبح نمي خوابد. چه کسي مي داند که آنسوي ديوار چه خبر است؟ صداي تلويزيون بلند است، ساکنان اتاق بر سر يکديگر داد مي زنند، و ميله ي تخت به ديوار مي خورد. اين تعطيلات است؟ شما حتي نمي توانيد ذره‌اي فکر کنيد چه رسد به اينکه بخوابيد.
بهترين راه حلها:
- بخش پذيرش يا اطلاعات هتل را از اين مسأله مطلع کنيد. اكر منشي مربوطه گفت كه نمي تواند كاري در اين باره انجام دهد درخواست كنيد كه با مدير گفتگو كنيد. مؤدبانه به مدير خاطرنشان كنيد كه در قبال پولي كه پرداخت كرده‌ايد انتظار داريد همچون مهماني ارزشمند با شما رفتار شود.
- در اتاقتان جسمي را براي ضربه زدن به ديوار پيدا كنيد (نوك تيز نباشد). حالا آن را به ديوار بزنيد. (اين يك زبان جهاني است براي گفتن “……………….”).