در این که به نظر بعضی ها مرغ همسایه غاز است شکی نیست, ولی بد نیست که کمی به آداب کار موازی بپردازیم. اگر چه پیروی از عادات خوب دیگران تا جایی که به چشم و همچشمی تبدیل نشود ایرادی ندارد, اما وقتی درامر مهم یادگیری از دست آورد های دیگران کار به جایی برسد که عرصه را برای فعالیت آنها تنگ کنیم یا با آنها به رقابت شدید بپردازیم , از راه درست خارج گشته ایم. کمی انصاف در روابط عمومی با گروهها و افرادی که در زمینه مشابه با ما کار میکنند باعث میشود فضای سالمی برای کارهای موازی ایجاد شود.

شما هم شاید تا به حال سرگذشت ا فرادی را شنیده باشید که با باز شدن یک بیزینس مشابه آنچه خود ارایه میدهند در همسایگی, به کلی از ادامه فعالیت باز مانده اند. من این مورد را در بعضی از فعالیت های هموطنان عزیزم در این شهر دیده ام. مثلا کافی است که یک رستوران به خوشنامی مشهور شود , بلافاصله رستورانی دیگر در نزدیکی آن با ارایه غذاهای مشابه به نصف قیمت سبز میشود و بعد از مدتی اثری از رستوران اول باقی نمیماند. کاش این حکایت فقط در مورد بیزینس ها صدق میکرد که برای تامین در آمد در این بحران اقتصادی ناچار از رقابت شدید هستند حتی به قیمت از بین بردن رقبا از صحنه رقابت.

این گونه کارها را میتوان درمورد گروههای غیر انتفاعی هم دید, اگر چه هدف همه آنها خدمت به جامعه میباشد ولی سعی خود را میکنند تا گروههایی را که در راستای مشابه فعالیت دارند از میدان بدر کنند یا مشکلاتی را در ادامه راه آنها بوجود آورند و از این طریق راه را برای فعالیت های خود هموار کنند. ایجاد اختلافهای سلیقه ای در مدیریت یا اعضای گروه, همزمانی ارایه برنامه ها و هم مکانی بر گزاری برنامه ها از جمله مواردی است که میتوان به آن اشاره کرد.

با آرزوی اینکه روزی برسد که موفقیتمان را در گرو نابودی دیگران نبینیم.